(คือเขียนยังไงให้ผิดอ่ะ ว่างั้น)
หลักการเขียนให้ทุเรศ
1. หากใช้ตัวอักษรประเภทหัวแตกหัวงอ
เปลี่ยนให้ตรงตามมาตรทันทีเช่น บาตร กลายเป็น บาด
ข้อดี เขียนง่าย แปลความหมายยาก (ดีตรงไหนวะ)
2. หากเป็นคำที่ออกเสียงสั้น เปลี่ยนเป็นลากเสียงยาวสุดจะยาว
เช่น กัน เปลี่ยนเป็น กาน (อาจจะทำให้ซ้ำกับคำว่า การ ที่เพี้ยนแล้วได้)
3.เปลี่ยนสระแม่งไปเลย
เช่น ทำไม กลายเป็น ทำมัย (ก็ยังดีวะ อย่างน้อยพวกเอ็งก็ยังเขียนให้อ่านออก) อะไร กลายเป็น อาไร หรือ อารัย
4. เปลี่ยนแบบไม่จำกัดคำพูด
เช่น งุงิ (อันนี้ไม่รู้จริง ๆ ว่ามาจากคำอะไร) แย้ว (คาดว่าเพี้ยนมาจากคำว่า แย้ กับ แล้ว) เวงกำ (มาจากคำว่าเวรกรรม (เป็นเวรกรรมของผมจริง ๆ ที่มานั่งแปล)) ชิว ๆ (เคยนึกออกว่ามาจากอะไรซักอย่าง แต่ลืมไปแล้ว)
5. ภาษาพิลึก เช่น : D , ^ ^, T_T , – – " อาจจะพอหยวน ๆ ให้บ้าง แต่ใช้บ่อยเหมือนนิยายรักสมัยนี้ก็ไม่ดีนะโว้ย รกลูกตา
6. ผิดที่
อันนี้เจาะจงคำว่า ค่ะ กับ คะ
จะไปไหนค่ะ – โคตรผิด
จะไปไหนคะ – ถูก
สวัสดีค่ะ – โคตรถูก
สวัสดีคะ – ไม่ถูกไม่ผิด คือประมาณว่าไม่แน่ใจว่าสวัสดีจะดีรึเปล่าวะ เลยตอบแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ
สังเกตว่า คะ จะใช้ในประโยคคำถามเป็นส่วนใหญ่ ละค่ะ จะใช้ในประโยคบอกเล่า
7. การเติมคำควบกล้ำ
มีไว้เพื่อใช้ในเกมออนไลน์ไม่ให้โดนแบน
เช่น กรู (ตอนแรกนึกว่า สกรู "เอ็งจะเป็นนอตหรอวะ") มรึง (ตำลึง กับ รึ กับ อื้ออึง ตกลงคนเขียนมันมั่วหรือคนตีความหมายมันมั่วกันแน่)
และสุดท้าย 8. เปลี่ยนคำควบกล้ำเป็นอย่างอื่น (ไอ้ข้างบนก็ขยันกระดกลิ้น ไอ้นี่ก็ตรงข้ามกันซะอย่างนั้น)
เช่น เหรอ เป็น หยอ (เหรอ เพี้ยนเป็น หรอ กลายเป็น หยอ อีกทีนึง ยุ่งจริง ๆ ภาษาวัยรุ่น) จริง เป็น จิง (โจ้ หรอวะ) ใคร เป็น คัย (อันนี้กูหาความหมายไม่ได้ว่ะ)
ทุกข้อเต็มไปด้วยคำหยาบ เอาหนะ ขี้เกียจเปลี่ยน
เหนื่อยด้วย…