ยาคูลท์ ความผูกพันที่ไม่ใช่แค่นมเปรี้ยว

ผมผูกพันกับยาคูลท์มาตั้งแต่เด็ก ด้วยความที่เมื่อก่อน ผมอยู่บ้านพักอาจารย์ มศว.บางเขน เลยได้ดื่มยาคูลท์เป็นประจำ สิ่งที่จำได้ตอนวัยเด็ก ก็คือ ขวดยาคูลท์เอามาต่อกันเป็นเก้าอี้นั่งพลาสติก นั่งยองๆ สมัยเราเด็กๆ ชอบมาก มันคือสิ่งมหัศจรรย์ เราไม่รู้หรอกว่า จุลินทรีย์ และแลคโตบาซิลัส  คืออะไร แต่จำภาพของสาวยาคูลท์ได้ดี กับภาพของสาวยาคูลท์ พยายามส่งยาคูลท์ให้แม่ ท่ามกลางเสียงสุนัขเห่า จนแทบจะโดนสุนัขกัด แต่นั่นคือ ยาคูลท์ เป็นตัวแทนของความห่วงใย จากอาหารที่มีประโยชน์ 

ต่อมา พอถึงตอนเรียน ก็กลายเป็นการดื่มนมโครงการของโรงเรียน ไม่มียาคูลย์ให้ดื่มอีกต่อไป จนมาถึงตอนทำงาน รู้ไหมว่า ยาคูลย์ ไม่ได้เป็นแค่นมเปรี้ยว แต่มันคือความผูกพัน เคยซื้อยาคูลย์วันละ 4 ขวด ซื้อให้น้องโอเปอเรเตอร์สาวของออฟฟิศ 2 คน เลยสั่ง 2 ขวด ทุกวัน ส่วนเราเอง กิน 2 ขวด ขวดเดียวไม่อิ่ม อยากกินอีก และบางครั้งถ้าไม่ใช่จะเลี้ยงสาว เราก็ไม่สั่ง บางวัน สั่งเพราะอยากเลี้ยงสาว ยาคูลย์เลี้ยงสาวได้นะ ตอนเริ่มทำงานแรกๆ จำได้ว่า สั่งยาคูลย์เลี้ยงเพื่อนทั้งแผนก ดูท่าทางป๋ามาก กับเงิน 60 บาท เลี้ยงยาคูลย์ทั้งแผนก แล้วเป็นสิ่งที่ทุกคนทานได้ และมีประโยชน์ สาวๆยิ่งชอบ เลี้ยงยาคูลท์ไม่ใช่เด็กๆ ไม่เหมือนแบรนด์อื่นที่ดื่มตอนเด็ก แล้วพอตอนโตดื่มไม่ได้ โดนเพื่อนล้อ ทุกคนติดคำว่า จุลินทรีย์ และแลคโตบาซิลัส ทำให้ขับถ่ายดี สาวๆ จึงชอบยาคูทย์และทานได้ทุกคน ทานได้ทุกบ่าย

ตอนอยู่บริษัทเก่า รับยาคูลท์ตลอด พอเปลี่ยนบริษัท ก็รับยาคูลย์อีก แต่เมือย้ายที่ตั้งออฟฟิศ แล้วบริษัทไม่ยอมให้สาวยาคูลย์เข้าไปขายในออฟฟิศ จึงอดกินไปโดยปริยาย (โอเปอเรเตอร์สาวก็อดกินด้วย)

เพื่อนๆ เคยไหมกับการซื้อยาคูลท์จีบสาว แล้วมีความผูกพันยังไงกับยาคูลท์ครับ??

กระทู้เก้าอี้ยาคูลท์