ยอดมนุษย์เงินเดือน (น้อย) ในมุมมองของผม
ผมชอบดูหนังแนวนี้อยู่แล้ว แถม “ยอดมนุษย์เงินเดือน” ยังมีความคล้ายกับเรื่อง รถไฟฟ้าฯ ก็ตรงที่ คนดูจะต้องมีพื้นความรู้ความเป็นหนุ่มสาวออฟฟิศ รู้รสชาดของการแข่งขัน การรีบเร่ง ผมจะไม่ขอสปอยส์เรื่องราว แต่ผมจะมองในมุมของ “คนทำงานออฟฟิศ”
สำหรับผมแล้ว ความหวังของมนุษย์เงินเดือน คือโบนัสหรือ? เอาจริงๆผมทำงานมาหลายปีตั้งแต่จบ ป.ตรี ผมเพิ่งจะได้โบนัสปีที่นี้เอง ตั้งแต่ทำงานมา หลายๆที่ (น้อยสุด 1 ปี) ไม่มีโบนัส ดังนั้น ผมเองก็ไม่เคยหวังหรอก ว่าโบนัสจะช่วยอะไรเราได้ เพราะไม่เคยได้ ฮาาา แต่สิ่งที่ผมทำ ผมเคยบอกเพื่อนสนิทในกลุ่มที่ออฟฟิศเก่าว่า เงินเดือนไม่ขึ้นเหรอ เงินเดือนน้อยเหรอ ก็ทำงานนอก รับงานนอกสิ จะได้มีเงินใช้(สอย)เพิ่ม
ความเป็นยอดมนุษย์เงินเดือนของผม กับการแหกคอกจากครอบครัวที่รับราชการเป็นอาจารย์กันทั้งบ้าน มาเป็นมนุษย์เงินเดือน (น้อย) ก็เพราะทำตามความฝันของตนเอง ผมไม่ได้อยากทำงานเพื่อโบนัส ผมหวังจะทำงานตามความฝันที่ผมอยากจะทำ อยากจะทำอะไร อยากจะเป็นอะไร ผมก็ได้ทำ เงินเป็นเพียงสิ่งตอบแทน แต่เราได้ประสบการณ์ จนมาถึงตอนมีลูก ผมคิดว่า ถึงเวลาแล้่วล่ะ ที่เราจะทำงานหนักเพื่อเก็บเงินให้ลูก ให้ครอบครัวได้สบาย จากการทำงานด้วยความฝันมาตลอด ก็ผมได้ทำทุกอย่างที่ผมฝัน เป็นจริงหมดแล้วนี่ พ่อผมเป็นแบบอย่างที่ดี ผมไม่เคยอยากจะมีอำนาจ มีตำแหน่งหน้าที่การงานใหญ่โต ผมขอทำอะไรที่อยากทำด้วยใจรัก และได้ผลตอบแทนที่เลี้ยงลูกเลี้ยงภรรยาได้ก็พอแล้ว
ในภาพยนตร์ มีหลายๆอย่างที่ประทับใจ ความเห็นส่วนตัว ผมมองว่า คนที่ดูหนังเรื่องนี้ ถ้าทำงานออฟฟิศ จะอินและรู้สึกด้วยฟิลลิ่งของหนัง อารมณ์ร่วมของหนังได้ดี อย่างแรกที่ประทับใจคือ ความเป็นเพื่อนในออฟฟิศ ความผูกพัน ชีวิตในเมือง เลี้ยงส่งก็ไปคาราโอเกะ การใช้ชีวิตที่เร่งรีบ ผมเคยทำงานหนักมาก่อน เลิกดึก ชีวิตคนทำงานออฟฟิศสนุก ท้าทาย ได้ทำงานอะไรที่ไม่น่าเบื่อ ในหนังฉากที่แท็กซี่บ่น เขาไม่รู้หรอกว่า คนทำงานออฟฟิศก็เครียด กดดัน ไม่ใช่ว่าเข้างานเลิกงานตรงเวลา ชีวิตสบาย แต่การทำงานเลิกดึก เป็นเรื่องปกติ ราชการสิที่สบายกว่า ในเรื่องของการเข้างาน และเลิกงาน (พ่อแม่ผมเลือกจะเป็นข้าราชการเพราะมีเวลาสอนการบ้านให้ลูก และมั่นคงในบั้นปลายชีวิต) แต่ชีวิตมนุษย์เงินเดือน ต้องไปผูกกันประกันชีวิต ประกันสุขภาพ ทำงานเพื่อเอามาจ่ายประกัน เพราะไม่มีความมั่นคงในบั้นปลายชีวิตแบบงานราชการ
ความประทับใจในภาพยนตร์ หลายอย่างตรงกับชีวิตจริงมาก เช่นการเซฟไฟล์ ผมเคยทำหนังสือนิตยสารมาก่อน ต้องทำหลาย draft และประสานงานกับกราฟฟิกดีไซน์เพื่อทำอาร์ตเวิร์ก การเซฟไฟล์ในคอมพิวเตอร์ด้วยคำว่า final, new, new new, ล่าสุด, ล่าสุดกว่า ผมเชื่อว่า หลายๆคนทำงานแล้วก็เคยเซฟไฟล์แบบนี้ ส่วนตัวผมมักจะเซฟไฟล์เป็น 01, 02 หรือ 1, 2, แก้ไข, revise หลายรูปแบบของการคิดชื่อไฟล์ในการเซฟ แต่ที่ฮาที่สุดคือ ล่าสุด กับล่าสุดกว่า อันนี้ตรงจริง
ขอนำคำพูดในภาพยนตร์จาก Facebook ยอดมนุษย์เงินเดือน มาฝากครับ เราไม่เคยเข้าใจเลย ว่าคนพวกนี้ทนได้ไง ต้องตื่นตั้งแต่เช้ามืด ติดแหงกอยู่ในรถ เพื่อมาทำงานในคอกแคบๆ ทุกวัน
จะไปเที่ยวเหรอ ก็ไปได้แค่วันหยุดยาวๆ แถมยังต้องแย่งกันกิน แย่งกันเที่ยว แล้วถ้าเบื่องานนะ ก็เปลี่ยนไม่ได้ ก็ผ่อนอะไรไว้ไม่รู้เต็มไปหมด ก็คงต้องก้มหน้าก้มตาทำไปจนเกษี
ระหว่างนั้น แต่ละปีก็มีความหวังอยู่เพียงอย
จากคำพูดนี้ ถ้าคุณเป็นพนักงานในระดับปฏิบัติการ ใช่ครับ เห็นด้วยกับคำพูดนี้ แต่ถ้าคุณเป็นเจ้าของกิจการล่ะ คุณจะไม่คิดแบบนี้ เพราะคนเป็นเจ้าของกิจการ จะทำงานก็นึกถึงความอยู่รอดของบริษัท การลาหยุด การให้พนักงานหยุด มันคือการเสียโอกาสทางธุรกิจหลายล้านหรือพันล้าน ถ้าคุณมีความรู้สึกในการเป็นเจ้าของกิจการ และหวงแหนกิจการของบริษัท คุณจะทำงานไม่ได้มีวันหยุดเลย ทั้งที่ลูกน้องได้หยุดไปเที่ยว
ชีวิตของพนักงานออฟฟิศ หวังจะมีโบนัส มีเงินก้อนเอาไว้ผ่อนรถ บ้าน มือถือ เฟอร์นิเจอร์ อยากมีกินมีใช้ รถคันแรกวิ่งกันให้รึ่ม แต่ถ้าเราใช้ชีวิตของยอดมนุษย์เงินเดือน (น้อย) อย่างพอเพียง ไม่สร้างภาระหนี้สินให้กับตัวเอง ก็จะทำให้เราอยู่ได้อย่างมีความสุข มีเมื่อไหร ไม่เดือดร้อนผ่อนรถ บ้าน บลา บลา ก็ค่อยซื้อก็ได้
การใช้ชีวิตแบบมนุษย์เงินเดือน (น้อย) มาหลายปี สิ่งที่่ประทับใจคือ ความเป็นเพื่อน ความรักเพื่อน เพื่อนออฟฟิศ แม้จะแยกย้ายก็ติดต่อกันเรื่อยๆ ผมเคยอึ้งกับเพื่อนคุณพ่อ คุณแม่ ที่คบกันมาร่วม 40 ปีตั้งแต่สมัยเรียน หรือตอนทำงาน แต่นั่่นคือสังคมของข้าราชการ ทำงานราชการมั่นคง ไม่ลาออกบ่อย ไม่เปลี่ยนงานบ่อย บางคนทำงาน 20 30 40 ปี จนเกษียณ ผูกพันกับเพื่อนๆมาก
แล้วยอดมยนุษย์เงินเดือน ในความคิดของคุณเป็นอย่างไรครับ? แต่สำหรับผม ชีวิตมนุษย์เงินเดือนที่ผมเลือก คือการได้ทำงานที่เรารักและชอบ ตามความฝันของผม เพื่่อคนที่เรารักและที่สำคัญที่สุด เพื่อทำให้พ่อแม่ภูมิใจ